De beste fout van: Cees Juffermans

“Ik weet nog dat ik dacht: “wat moet ik nu doen?” Dit was mijn droom. Dít was waar ik als klein jongetje elke avond aan dacht voor ik in slaap viel. En door mijn eigen stomme fout was mijn kans verkeken.”

We zijn soms zo bang om fouten te maken, dat we uit angst voor de eventuele gevolgen geen actie ondernemen. Bang om te falen, bang voor wat onze omgeving ervan vindt, bang dat het niet in ons “Instagrammable perfect life” past…

Zonde, want fouten maken is DE manier om te leren en om jezelf te ontwikkelen. En dus vieren wij bij Doors Open het maken van fouten! Elke maand interviewen we ondernemers, leiders, topsporters… Mensen die net als jij met vallen en opstaan zijn gekomen waar ze nu zijn. Zij vertellen over hun beste fout: een fout waar ze veel van geleerd hebben en die ze verder heeft geholpen in hun ontwikkeling.

In deze editie:

Cees Juffermans

Woonplaats: Stompwijk

Beroep: voormalig Olympisch sporter, Chief Marketing Officer bij de Invictus Games 2020.

Cees Juffermans heeft op 12 februari 2006 tijdens de Olympische Spelen in Turijn dé kans om Nederlandse sportgeschiedenis te schrijven. Hij staat in de halve finale van de 1500 meter shorttrack. De finale in zicht, kans op een medaille, nog nooit was dat een Nederlandse shorttracker gelukt. Hoewel de sport in Nederland op dat moment nog relatief klein is, wordt Cees op die bewuste zondag in één klap internationaal bekend. Alleen niet op de manier waarop hij dat had gehoopt…

Voor het oog van honderden camera’s, duizenden toeschouwers in het stadion en miljoenen televisiekijkers wordt de Stompwijker in de laatste bocht onreglementair onderuit geschaatst. Bij shorttrack betekent dat een vrijbrief voor de volgende ronde. De finale dus. Maar dan moet je wél de rit helemaal uitrijden. En dat is wat Cees niet doet. Slechts enkele meters voor de finishlijn stapt hij van het ijs af. Dat wordt in de sport gezien als opgave, als een “did not finish”. Weg plek in de finale, weg kans op een medaille. Door deze vergissing valt Cees terug naar de 18e plek in het eindklassement en spat zijn jongensdroom uiteen.

Wat gebeurde er met je toen je erachter kwam?

“Pas in de kleedkamer realiseerde ik me wat er was gebeurd. Ik ken de regels. Sterker nog: tijdens het trainen werd er altijd op gehamerd. Wat er ook gebeurd, zorg dat je altijd over die finishlijn komt. Waarom ik voortijdig van het ijs af ben gestapt, weet ik niet. Ik heb een complete black-out gehad.”

Als topsporter ben je natuurlijk niet alleen, je hebt een heel team om je heen. Toch wijst Cees niet met zijn vinger naar een ander. “Natuurlijk kan ik bij mezelf denken “waarom waarschuwt niemand me op dat moment dat ik mijn race af moet maken?” Maar de verantwoordelijkheid ligt uiteindelijk bij mezelf. Ik ben ook vrij kort na mijn fout naar de media gestapt om dat duidelijk te maken.”

Wat heb je hier van geleerd?

“Heel veel. Ik maak nog steeds fouten, elke dag. Dat doen we allemaal. Maar dit is zo’n fout die je nooit meer vergeet. Het klinkt gek, maar het heeft me heel veel gebracht. Het deed me inzien dat we vaak zo gefocust zijn op het eindresultaat, terwijl het proces ernaartoe misschien nog wel veel belangrijker is dan het doel zelf. Als je dromen hebt, gá ervoor. Laat je niet tegenhouden. En ja, je gaat een keer gigantisch op je bek. In mijn geval letterlijk dan. So what? Daar kom je overheen. De wereld stort echt niet in.”

“Van fouten word je alleen maar sterker. Ik stond ineens in de spotlight, iedereen vond wat van me. Ik heb ervoor gekozen de negatieve kritiek naast me neer te leggen.”

Het deed me beseffen dat de mensen die dichtbij je staan, je niet afrekenen op deze fouten. De negatieve reacties kwamen vooral van mensen die verder van me afstonden. Overigens niet alleen toen ik deze fout maakte. Topsport kan best wel eenzaam zijn. Waar anderen van mijn leeftijd in het weekend de kroeg in doken, was ik keihard aan het trainen. Natuurlijk kreeg ik daar wel eens opmerkingen over, maar ik heb ervoor gekozen daar niet naar te luisteren. Dat wil ik anderen ook meegeven: trek je er niks van aan, wat anderen over je zeggen of van je vinden. Het is JOUW droom, het zijn JOUW keuzes. Doe wat je leuk vindt en bedenk waar je het voor doet. Waar sta je elke dag voor op? Ook al maak je fouten, geef niet op en probeer vandaag dan net weer een beetje beter te zijn dan gister.”  

Wat ben je anders gaan doen na deze fout?

“Ik ben vooral gaan kijken naar mijn topsportcarrière als geheel, in plaats van dat ene doel op zich. Ik heb dan misschien geen Olympische medaille weten te halen, maar ik heb voor mijn gevoel toch alles uit die droom gehaald wat er in zat. En de ervaringen, het netwerk dat ik in die jaren heb opgebouwd, daar pluk ik nu nog steeds de vruchten van. Ook ben ik anders gaan kijken naar wat nou écht belangrijk is. Wat wil ik “achterlaten”? Hoe maak ik het verschil in de maatschappij? Die misser in Turijn heeft me daar wel over aan het denken gezet. Het zou toch vreselijk zijn als je terugkijkt op je carrière en je moet beseffen dat je alleen maar dingen hebt gedaan waarvan anderen verwachten dat je ze doet in plaats van het najagen van je eigen dromen!”

Wil jij ook vertellen over jouw beste fout? Deel hem via info@doors-open.nl en wie weet ben jij de volgende in onze rubriek!