Tag Archief van: leren

how to reach your goals
,

Waarom we onze doelen niet halen (en hoe het wél lukt)

Terwijl het einde van het jaar nadert, denk ik vaak terug aan een oude klasgenoot met wie ik ongeveer vijf jaar geleden sprak. Op dat moment vertelde ze me, met twinkelende ogen: “Ik ga het dit jaar helemaal anders aanpakken! Ik heb besloten om eindelijk mijn eigen bedrijf te starten, een webshop voor kinderkleding.” Op dat moment had ik net de sprong naar het ondernemerschap gemaakt met Doors Open en de deuren van The Female Hub geopend. Dus ik begreep haar enthousiasme volledig.

Een jaar later ontmoetten we elkaar weer – bij Bubbels & Babbels – en toen ik haar vroeg hoe het met haar webshop ging, vertelde ze me dat ze er niet aan toe was gekomen. “Maar dit jaar ben ik echt van plan om er mee aan de slag te gaan!”

Mijn oude klasgenoot is een schoolvoorbeeld. Hoewel Instagram vol staat met succesvolle, lachende doelenbereikers, belanden doelen in de realiteit vaker in de prullenbak.

Waarom gebeurt dit? En nog belangrijker, wat kun je eraan doen?

Om je doelen te bereiken, zijn er 4 cruciale elementen.

#1 Vind jouw ‘waarom’

Bij het stellen van doelen blijven we vaak te veel aan de oppervlakte. We kijken alleen naar het resultaat, naar de actie en niet naar de onderliggende motivatie.

“Ik wil dit jaar vaker naar de sportschool gaan” is een populair voorbeeld. De sportschool is op zichzelf geen doel. Het doel is om ons fitter en gezonder te voelen, en we denken dat we dit kunnen bereiken door naar de sportschool te gaan.

Een omzet van € 10.000 per maand is op zichzelf geen doel. Het doel is om financiële zekerheid te creëren, en we denken dat we dit kunnen bereiken door een omzet van € 10.000 per maand te behalen.

We maken vaak de fout om de stappen die we moeten nemen te zien als het ultieme doel, in plaats van te kijken naar de onderliggende motivatie. Waarom wil je dit jaar vaker naar de sportschool? Waarom wil je die omzet van € 10.000 per maand? Waarom wil je je eigen bedrijf beginnen?

Centreren – een somatische oefening die ik vaak met mijn coachees beoefen – helpt om echt te focussen op je doel en waarom je iets wilt. Waar verlang je naar en hoe laat het je voelen? Is het echt wat jij wilt, of is het iets dat je denkt dat je wilt, misschien zelfs – onbewust – beïnvloed door anderen?

#2 Embody jouw ‘waarom’

Nadat je jouw waarom hebt gevonden, is de volgende uitdaging om de verandering die je wilt maken echt te belichamen. Motivatie is cruciaal, maar zelfs de meest gemotiveerde mensen falen vaak. Een zeer nuttige oefening is om je waarom op te schrijven. Wat is de verandering waaraan je je echt toewijdt? Herhaal deze toewijding – door het hardop tegen jezelf te zeggen voor een spiegel, door het op te schrijven, door het tegen je partner te zeggen, wat voor jou werkt – elke dag. Dat is wanneer je de transformatie begint van het vinden van je toewijding naar het zijn van de toewijding. Dat is embodiment.

Nu weet je wat ze zeggen: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is dat meestal ook zo. Dat geldt hier ook. Het opschrijven van je toewijding gaat de klus niet klaren. Het is slechts een begin. Om jouw waarom echt te belichamen, moet je het 300 keer oefenen voordat het spiergeheugen wordt (ik kan dit niet genoeg herhalen: de hersenen zijn een spier) en 3.000 keer voordat het je automatische reactie wordt.

Als je klaar bent om je waarom te belichamen, is de Tiny Habits-methode een zeer aanbevolen hulpmiddel.

#3 Wat houdt me tegen?

In de vijftien jaar dat ik werk als Learning & Development-expert en coach, ontmoet ik regelmatig mensen die precies weten wat hun waarom is. Ze weten precies wat ze willen. Ze weten ook in detail hoe ze daar moeten komen, welke stappen nodig zijn. En toch slagen ze er niet in om daadwerkelijk actie te ondernemen.

De meest voorkomende reden: angst. We zijn bang dat we het gewenste resultaat niet gaan zien, we zijn bang dat we het eigenlijk niet kunnen. We zien doemscenario’s waarin alles helemaal verkeerd gaat. En deze angsten leiden tot een bepaald type gedrag dat ons ervan weerhoudt onze doelen te bereiken.

Hiervoor is een verklaring. We zijn biologische wezens en daarom zoeken we naar veiligheid, verbondenheid en gezien worden. Verandering, het onbekende, is iets dat biologisch gezien angst opwekt. Onze hersenen willen automatisch naar iets dat vertrouwd is. Bij het ervaren van angst gaat je lichaam in contractie: we vermijden de verandering, we gaan terug naar onze oude gewoonten, we blijven plannen en plannen en plannen, maar ondernemen nooit echt actie. Al deze gedragingen zijn signalen dat we op zoek zijn naar veiligheid.

Het herkennen van je angsten en ze benoemen is een zeer nuttige oefening om die angsten te overwinnen.

Tim Ferriss pleit er in zijn TedTalk voor dat je in plaats van je doelen je angsten moet definiëren.

Bij Doors Open gebruiken we vaak een somatische oefening wanneer iemand angst ervaart:

Het begint met centreren (als je meer wilt weten over deze effectieve somatische oefening, neem dan gerust contact met me op).

Plaats je hand op het deel van je lichaam waar je de angst voelt. Is het in je rug, je hoofd, je schouders?

Beschrijf wat je voelt: is het warm, koud, bewegend, heeft het een bepaalde vorm of kleur?

Ervaar hoe – langzaam – je angst minder wordt.

Zeg nu je toewijding weer hardop.

#4 Vind een verantwoordingspartner

Vooral in december en januari kijken we vaak vooruit. Wat wil ik dit jaar bereiken? Maar het is net zo belangrijk om terug te kijken en te reflecteren. Als we ons doel niet bereiken, helpt reflecteren ons om te ontdekken waarom het niet werkte. Maar zelfs als je je doel hebt bereikt, is het belangrijk om te reflecteren. Ik probeer altijd doelen te vieren, hoe klein ze ook zijn (volgens de Tiny Habit-methode).

Ik neem ook een moment om te denken: “Ik heb mijn doel bereikt. Wat voel ik nu?” Stel dat je je doel van € 10.000 per maand hebt bereikt, maar het gevoel van zekerheid er niet is. Dan weet je dat geld niet is wat je zekerheid biedt. Met andere woorden, je weet dat je terug moet gaan naar het (her)ontdekken van je waarom.

Reflectie is essentieel om te voorkomen dat we verkeerde doelen nastreven en, ondanks het bereiken van de doelen, niet het gevoel hebben zoals we ons willen voelen. Neem dus regelmatig de tijd om te reflecteren, voordat je doorgaat naar de volgende actie. Een verantwoordingspartner is hier zeer waardevol: iemand waarmee je je toewijding kunt delen en die je ‘op koers’ kan houden. Dit kan een professionele coach zijn, maar ook een vriend, collega of familielid. We denken te vaak dat we alles zelf moeten doen.

Ik hoop dat je volgend jaar – terugkomt op deze blog om de prachtige vooruitgang te delen die je hebt geboekt bij het bereiken van je doelen. Als je onderweg hulp nodig hebt, neem dan gerust contact op met ons team.

/0 Reacties/door

No More Boring Learning – Jeanne Bakker, Jan-Peter Hoogstrate

Als trainer en L&D-professionals zijn wij continu op zoek naar hoe de deelnemers het meeste uit een trainingen kunnen halen en dat de training meetbare resultaten oplevert.

Voorzien van wetenschappelijke onderbouwing weet je zeker dat je met deze praktische tips, een training meer impact heeft!

Meer informatie over het boek of het boek bestellen kan hier. 

/0 Reacties/door
,

Mijn Beste Fout – Svenja Vollmer

De beste fout van: Svenja Vollmer

“Mijn onderbuikgevoel zei het. Mijn collega’s zeiden het. Ik negeerde al die stemmen en nam de verkeerde kandidaat aan.”

We zijn soms zo bang om fouten te maken, dat we uit angst voor de eventuele gevolgen geen actie ondernemen. Bang om te falen, bang voor wat onze omgeving ervan vindt, bang dat het niet in ons “Instagrammable perfect life” past…

Zonde, want fouten maken is DE manier om te leren en om jezelf te ontwikkelen. En dus vieren wij bij Doors Open het maken van fouten! Elke maand interviewen we ondernemers, leiders, topsporters… Mensen die net als jij met vallen en opstaan zijn gekomen waar ze nu zijn. Zij vertellen over hun beste fout: een fout waar ze veel van geleerd hebben en die ze verder heeft geholpen in hun ontwikkeling.

In deze editie

Svenja Vollmer

Woonplaats: Den Haag

Beroep: Teamleider “Youth and Women Empowerment”, Division for Peace, United Nations Institute for Training and Research

Een belangrijk onderdeel van Svenja’s baan bij het United Nations Institute for Training & Research (UNITAR) is het aannemen van zowel consultants als stagiairs om haar team te ondersteunen bij het implementeren van trainings- en ontwikkelingsprojecten. Recentelijk was er behoefte aan een nieuw teamlid voor een specifiek project. Svenja wist van tevoren dat een hectische planning in die periode van het jaar niet dezelfde mogelijkheden voor begeleiding en mentorschap bood zoals ze dat normaal gesproken kan bieden. Dat hield in dat ze iemand nodig had met ervaring, een steile leercurve en de mogelijkheid om zelfstandig te werken. Uiteindelijk nam ze iemand aan die aan geen enkele van deze voorwaarden voldeed.

Wat heb je fout gedaan tijdens het selectieproces van deze specifieke kandidaat?

Wanneer ik aan het recruiten ben, word ik altijd geconfronteerd met een moreel dilemma. Ik voel dat het mijn taak en de taak van UNITAR is – we zijn tenslotte een trainingsinstituut én onderdeel van de Verenigde Naties – om empowerende mogelijkheden te bieden en diversiteit te omarmen. Het streven van de VN is om een afspiegeling te zijn van de wereld, en dus let ik daar altijd op tijdens het recruitmentproces.

Voor deze specifieke rol stonden er 3 mogelijke kandidaten op de uiteindelijke shortlist, allen met een verschil in zowel culturele als educatieve achtergrond. Uiteindelijk nam ik één van de kandidaten aan. Zij was niet degene met de beste kwalificaties, maar sloot goed aan bij mijn waarden van diversiteit en empowerment. Door deze waarden de hoogste prioriteit te geven, plaatste ik mijn eigen behoefte en de behoefte van de organisatie op een tweede plaats.

“Het bleek een vergissing te zijn die voor beide partijen negatieve gevolgen had.”

Voor mijn teamlid, dat niet bekend was met het werkveld van de VN, noch onze manier van werken, was het behoorlijk frustrerend. Zij kreeg niet de tijd, aandacht en begeleiding die ze nodig had. Tegelijkertijd zat ík nog steeds met een deadline en een project dat tot uitvoer gebracht moest worden.

Wat heb je hier van geleerd?

Dit heeft me laten inzien dat het belangrijk is om realistisch te zijn wanneer je een keuze maakt voor een nieuw teamlid, je tijd en middelen in ogenschouw nemend. En natuurlijk moet je dat ook in balans zien te brengen met je emoties en gedachten, evenals met de waarden en behoeften van de organisatie op dat moment.

Mijn trainershart kiest nagenoeg altijd de kant van de underdog. Ik ben een zeer meelevend persoon en als ik iemand zie die het in zich heeft – en dat had deze vrouw – denk ik meteen: “Ik kan deze persoon empoweren.” En áls ik deze specifieke kandidaat voor dezelfde of een ander positie had aangenomen op een ander moment, weet ik zeker dat het veel beter had uitgepakt voor ons allebei. Voor toekomstige selectierondes zal ik er dan ook voor zorgen dat ik aan de verwachtingen en behoeften van zowel de organisatie als het teamlid kan voldoen.

Is er iets wat je anders had kunnen doen?

Ja. Mijn collega’s gaven vanaf het begin al hun twijfels aan over mijn selectie en de achterliggende redenen. En heel eerlijk, ook mijn onderbuikgevoel zei dat ik haar niet de begeleiding kon geven die ze nodig had. Ik heb mijn waarden de overhand laten nemen in mijn beslissing en dat heeft uiteindelijk niemand goed gedaan.

Ik heb overigens ook de neiging om altijd te denken dat de makkelijkste keuze de verkeerde keuze is. Dat het niet juist is om de kandidaat aan te nemen die nauwelijks begeleiding nodig heeft, daarmee maak je het jezelf te makkelijk. Nu weet ik dat het af en toe, voor ieders bestwil, goed is om juist wel voor zo’n oplossing te gaan. We moeten niet zo streng zijn voor onszelf!

/0 Reacties/door
,

Mijn Beste Fout – Suzanne Mau-Asam

De beste fout van: Suzanne Mau-Asam

“Mijn onderbuikgevoel zei: dit moet je niet doen. Ik heb het weggedrukt. Achteraf bleek dat mijn gevoel juist was.”

We zijn soms zo bang om fouten te maken, dat we uit angst voor de eventuele gevolgen geen actie ondernemen. Bang om te falen, bang voor wat onze omgeving ervan vindt, bang dat het niet in ons “Instagrammable perfect life” past…

Zonde, want fouten maken is DE manier om te leren en om jezelf te ontwikkelen. En dus vieren wij bij Doors Open het maken van fouten! Elke maand interviewen we ondernemers, leiders, topsporters… Mensen die net als jij met vallen en opstaan zijn gekomen waar ze nu zijn. Zij vertellen over hun beste fout: een fout waar ze veel van geleerd hebben en die ze verder heeft geholpen in hun ontwikkeling.

In deze editie

Suzanne Mau-Asam

Woonplaats: Den Haag

Beroep: Oprichtster en eigenaresse van Doors Open (Learning & Development bureau) en Doors Open Female Hub (coworking & co-learning voor vrouwelijke ondernemers)

Suzanne Mau-Asam

Wat is jouw beste fout?

“In januari 2018 heb ik naast Doors Open de Female Hub geopend. Dat was een flinke klus: ik moest op zoek naar een geschikt pand, dit moest verbouwd worden en de marketingmachine moest aan. En dit allemaal in 3 maanden tijd en “tussen de bedrijven door”, want ik was voor Doors Open gewoon bezig met leiderschapstrajecten, Learning & Development advies en teambuildingsopdrachten. Omdat ik zelf ook heel veel aan mijn eigen ontwikkeling werk, zou ik in januari naar Californië reizen voor een opleiding tot somatic coach aan het Strozzi Institute. Dit viel precies samen met de opening en eerste weken van de Female Hub. En dus had ik operationele ondersteuning nodig. Iemand die tijdens mijn afwezigheid de zaak open kon houden. Via een vriendin van mij kreeg ik een tip voor iemand, die ‘echt heel goed was’.”

“Ik ben er omzet door misgelopen en heb tegelijkertijd veel kosten gemaakt. Ik heb de samenwerking beëindigd, maar de weken dat ik afwezig was heb ik natuurlijk niet meer in kunnen halen.”

“Ik ging in gesprek met de betreffende freelancer. Mijn onderbuikgevoel zei ‘Suzanne, dit moet je niet doen. Jullie zitten niet op één lijn. Ik ben bang dat ze niet kan leveren wat jij nodig hebt.’ Ik drukte dit gevoel weg, probeerde het te rationaliseren. Ik kon toch wel vertrouwen op de mening van mijn vriendin? En daarnaast, ik had iemand nodig en zoveel tijd om een ander alternatief te vinden had ik niet.

Het onbehaaglijke gevoel bleef. Ook toen ik de sleutel van de Female Hub overhandigde was ik nog steeds niet 100% overtuigd dat dit de juiste beslissing was. Toch stapte ik het vliegtuig in. Weer probeerde ik mijn ratio de overhand te laten voeren. ‘Je kunt vanuit de VS bellen, Skypen, mailen en zo controle houden over hoe het gaat.’

Toen ik terugkwam uit de VS bleek echter dat ik wél naar mijn gevoel had moeten luisteren. Taken waren niet uitgevoerd volgens de instructies en het kwaliteitsniveau was bij lange na niet wat ik van mezelf en mijn partners verwacht. Ik ben er omzet door misgelopen en heb tegelijkertijd veel kosten gemaakt. Ik heb de samenwerking beëindigd, maar de weken dat ik afwezig was heb ik natuurlijk niet meer in kunnen halen.”

“Het is wetenschappelijk bewezen dat het voorste gedeelte van je hersenen minder goed werkt zodra je onder druk staat.”

Wat heb je hier van geleerd?

“Drie belangrijke lessen. Allereerst wil het feit dat iemand een vriend(in) van je is, niet zeggen dat hij/zij zakelijk gezien ook dezelfde visie heeft. Zakelijke relaties zijn écht anders dan vriendschappelijke relaties. Het is belangrijk om je daarvan bewust te zijn en ook om dingen gescheiden te houden. Dat wil niet zeggen dat je nooit met vrienden of vriendinnen kunt samenwerken. Maar je moet wel zorgen dat je goed op één lijn zit wat betreft ondernemerschap en zakendoen. Ik denk dat ik het daarom ook zo fijn vind om bijvoorbeeld met mensen samen te werken die net als ik aan de Hotelschool hebben gestudeerd. Voor mijn gevoel hebben zij dezelfde manier van denken en werken. Je hoeft het echt niet altijd met elkaar eens te zijn, maar je moet wel op één lijn zitten wat betreft de belangrijke kaders. Binnen die kaders kun je van mening of inzicht verschillen.

Ten tweede werd ik dankzij deze situatie maar weer eens geconfronteerd met het feit hoe belangrijk het is om naar je gevoel te luisteren. Ja, big data, analyse van statistieken, technologie, het is allemaal waardevol voor bedrijven. Ik zet voor mijn ondernemingen ook targets, ik analyseer de “harde” resultaten, maar uiteindelijk denk ik dat “dingen op gevoel doen” net zo belangrijk is. Dat gevoel is er niet voor niks. In onze maatschappij blijft dit nog wel eens onderbelicht en dat is zonde.

Tot slot heeft deze fout me nog meer doen realiseren hoe belangrijk het is om, als je gestresst bent, even pauze te nemen. Het is wetenschappelijk bewezen dat het voorste gedeelte van je hersenen minder goed werkt zodra je onder druk staat. Daardoor neemt de kans dat je een verkeerde beslissing neemt toe. Het “ik slaap er even een nachtje over” kan je echt helpen om dingen van een andere kant te bekijken.”

Was er een alternatief, waardoor je deze fout had kunnen voorkomen?

“Mijn alternatief was om de opening van de Female Hub uit te stellen. Dan had ik meer tijd gehad om rustig een beslissing te nemen en had ik voor een andere partner kunnen kiezen. Ik wilde echter per sé de opening door laten gaan. Ik denk niet dat ik dit achteraf bekeken anders had gedaan.”

Wat ben je anders gaan doen na deze fout?

“Ik ga bewuster met mijn gevoel om. Ik maak in mijn werk steeds meer gebruik van de somatics technieken. In tegenstelling tot de meer traditionele methoden, waar het IQ (de intelligentie) en EQ (de emotie) als losse ‘delen’ worden gezien, gaat deze theorie er vanuit dat je als mens niet uit afzonderlijke onderdelen bestaat, maar dat lichaam, brein en geest één geheel vormen.

Somatics technieken helpen je om bewuster op je gevoel af te gaan en dit kan heel waardevol zijn, zowel in je privéleven als in zakelijke omgevingen. Het leert je om continu te reflecteren: wat voel ik en waarom voel ik dit? Ook helpt het je om niet steeds a la minute te beslissen. Dit hoeft helemaal niet. Tenzij het een situatie is van leven of dood, zoals een brandend huis.

Ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat ik deze fout heb gemaakt, maar ik heb er wel ontzettend veel van geleerd. En dat helpt me in mijn verdere ontwikkeling!”

Wil jij ook vertellen over jouw beste fout? Deel hem via info@doors-open.nl en wie weet ben jij de volgende in onze rubriek!

 

/0 Reacties/door