Als trainer en L&D-professionals zijn wij continu op zoek naar hoe de deelnemers het meeste uit een trainingen kunnen halen en dat de training meetbare resultaten oplevert.
Voorzien van wetenschappelijke onderbouwing weet je zeker dat je met deze praktische tips, een training meer impact heeft!
Meer informatie over het boek of het boek bestellen kan hier.
Vorige week kwam sprak ik een oude studiegenoot. Dezelfde studiegenoot die ik vorig jaar ook sprak over mijn doelen.
Een jaar geleden vertelde ze me: “Ik ga het dit jaar helemaal anders doen! Ik heb besloten dat ik eindelijk voor mezelf ga beginnen.” Ze stond te springen om aan de slag te gaan en vertelde met sprankelende ogen over haar ideeën voor een eigen webshop voor kinderkleding. Zelf had ik op dat moment net de sprong gewaagd naar het fulltime ondernemerschap met Doors Open én de deuren van Doors Open Female Hub geopend, dus ik begreep haar enthousiasme volledig.
Toen ik haar dit jaar vroeg hoe het met haar webshop gaat, liet ze me weten “dat het er niet van was gekomen. Maar dit jaar ben ik echt van plan om er mee aan de slag te gaan!”
Mijn oud-studiegenoot is een sprekend voorbeeld. Want hoewel Instagram vol staat met succesvolle, lachende goalgetters, is de realiteit nou eenmaal zo dat onze doelen vaker wel dan niet in de prullenbak belanden.
Hoe komt dit? En vooral: wat kun je er aan doen? Ik merk tijdens mijn coachingssessies en bij het stellen van mijn eigen jaarlijkse doelen, dat er 4 vragen essentieel zijn om te beantwoorden als je jouw doelen succesvol wilt bereiken.
Bij het stellen van doelen, blijven we vaak te veel aan de oppervlakte hangen. We kijken alleen naar de uitkomst, naar de actie en niet naar de onderliggende motivatie.
“Ik wil dit jaar vaker naar de sportschool” is het bekende voorbeeld. De sportschool is geen doel an sich. Het doel is om ons fitter en gezonder te voelen en we denken dat te kunnen bereiken door middel van de sportschool.
Een omzet van €10.000 per maand is geen doel an sich. Het doel is om financiële zekerheid te creëren en we denken dat te kunnen bereiken door een omzet van €10.000 per maand.
We maken vaak de vergissing door de stappen die we moeten nemen als het uiteindelijke doel te zien in plaats van naar de onderliggende motivatie te kijken. Waarom wil je vaker naar de sportschool? Waarom wil je die omzet van €10.000 per maand? Waarom wil je jouw eigen onderneming beginnen?
Van een “waarom” zul je naar concrete stappen moeten. Motivatie alleen is niet genoeg. Ik wilde onder andere vrijheid en zelf keuzes kunnen maken. Dat was mijn onderliggende motivatie om fulltime te gaan ondernemen met Doors Open en Doors Open Female Hub. Maar hoe maak ik dat concreet? Ik wil me fitter en gezonder voelen, dat is mijn onderliggende motivatie. Maar hoe maak ik dat concreet?
In dit artikel wordt een onderzoek aangehaald waarin mensen die zich fitter en gezonder willen voelen (motivatie) en daarom naar de sportschool gaan (actie) hun kansen op het succesvol bereiken van dit doel verhogen, door 1 simpele truc:
Vrijblijvendheid is een valkuil waardoor veel doelen in de prullenbak belanden. Door het écht concreet te maken, een plan van aanpak te maken, zul je zien dat de kans van slagen een enorme sprong neemt. Toen ik met het idee van Doors Open Female Hub rondliep, maakte ik een concreet plan van aanpak, inclusief tijdlijn. Ik sport 2 keer per week op afgesproken tijden. Niet voor niets zijn personal trainers zo populair. Je kunt niet meer in je bed blijven liggen als je weet dat er op dinsdagochtend om 08.00 uur iemand op je staat te wachten.
In de tien jaar dat ik werkzaam ben als Learning & Development expert en coach, kom ik regelmatig mensen tegen die hun onderliggende motivatie haarscherp hebben. Ze weten precies wat ze willen. Ze weten ook tot in de details hoe ze daar moeten komen, welke stappen er nodig zijn. En toch lukt het ze niet om daadwerkelijk tot actie over te gaan.
Dit heeft vaak met angsten te maken. We zijn bang dat we niet het gewenste resultaat zien, we zijn bang dat we het toch niet kunnen. We zien rampscenario’s voor ons, waarbij alles volledig misloopt. En deze angsten leiden tot gedrag dat het behalen van onze doelen in de weg staat.
Tim Ferriss pleit er in zijn TedTalk voor dat je in plaats van je doelen je angsten moet definiëren.
Ook in mijn coachingsessies en de masterclass “Van dromen naar doen” neemt angst een belangrijke plek in. Door jezelf een spiegel voor te houden en te analyseren welke angsten jouw tegenhouden en welk gedrag je vertoont, zul je ook leren wat je kunt doen om je angsten voorbij te streven.
Zeker in januari kijken we vaak vooruit. Wat wil ik dit jaar bereiken? Maar minstens zo belangrijk is om terug te kijken en te reflecteren. Als we ons doel niet halen, helpt reflectie om te achterhalen waarom het niet is gelukt. Maar ook als je je doel wél behaalt, is het belangrijk om te reflecteren. Ik probeer altijd om behaalde doelen te vieren, hoe klein ze ook zijn. Daarnaast neem ik een moment om na te gaan: “Ik heb mijn doel bereikt. Wat voel ik nu?” Stel dat je jouw doelstelling van €10.000 omzet per maand hebt bereikt, maar het gevoel van zekerheid (de onderliggende motivatie) is er niet. Dan weet je dat geld niet datgene is wat je zekerheid biedt.
Reflectie is essentieel om te voorkomen dat we de verkeerde doelen nastreven en ons, ondanks het behalen van de doelen, niet voelen zoals we ons willen voelen. Neem dus regelmatig de tijd om te reflecteren, voordat je overgaat tot de volgende actie.
Ik hoop dat ik mijn oud-studiegenoot volgend jaar weer spreek en dat ze haar webshop dan heeft weten te lanceren. En ik ben heel benieuwd hoe ze zich dan voelt.
Hoe staat het met jouw doelen?
“Mijn onderbuikgevoel zei het. Mijn collega’s zeiden het. Ik negeerde al die stemmen en nam de verkeerde kandidaat aan.”
We zijn soms zo bang om fouten te maken, dat we uit angst voor de eventuele gevolgen geen actie ondernemen. Bang om te falen, bang voor wat onze omgeving ervan vindt, bang dat het niet in ons “Instagrammable perfect life” past…
Zonde, want fouten maken is DE manier om te leren en om jezelf te ontwikkelen. En dus vieren wij bij Doors Open het maken van fouten! Elke maand interviewen we ondernemers, leiders, topsporters… Mensen die net als jij met vallen en opstaan zijn gekomen waar ze nu zijn. Zij vertellen over hun beste fout: een fout waar ze veel van geleerd hebben en die ze verder heeft geholpen in hun ontwikkeling.
Svenja Vollmer
Woonplaats: Den Haag
Beroep: Teamleider “Youth and Women Empowerment”, Division for Peace, United Nations Institute for Training and Research
Een belangrijk onderdeel van Svenja’s baan bij het United Nations Institute for Training & Research (UNITAR) is het aannemen van zowel consultants als stagiairs om haar team te ondersteunen bij het implementeren van trainings- en ontwikkelingsprojecten. Recentelijk was er behoefte aan een nieuw teamlid voor een specifiek project. Svenja wist van tevoren dat een hectische planning in die periode van het jaar niet dezelfde mogelijkheden voor begeleiding en mentorschap bood zoals ze dat normaal gesproken kan bieden. Dat hield in dat ze iemand nodig had met ervaring, een steile leercurve en de mogelijkheid om zelfstandig te werken. Uiteindelijk nam ze iemand aan die aan geen enkele van deze voorwaarden voldeed.
Wanneer ik aan het recruiten ben, word ik altijd geconfronteerd met een moreel dilemma. Ik voel dat het mijn taak en de taak van UNITAR is – we zijn tenslotte een trainingsinstituut én onderdeel van de Verenigde Naties – om empowerende mogelijkheden te bieden en diversiteit te omarmen. Het streven van de VN is om een afspiegeling te zijn van de wereld, en dus let ik daar altijd op tijdens het recruitmentproces.
Voor deze specifieke rol stonden er 3 mogelijke kandidaten op de uiteindelijke shortlist, allen met een verschil in zowel culturele als educatieve achtergrond. Uiteindelijk nam ik één van de kandidaten aan. Zij was niet degene met de beste kwalificaties, maar sloot goed aan bij mijn waarden van diversiteit en empowerment. Door deze waarden de hoogste prioriteit te geven, plaatste ik mijn eigen behoefte en de behoefte van de organisatie op een tweede plaats.
“Het bleek een vergissing te zijn die voor beide partijen negatieve gevolgen had.”
Voor mijn teamlid, dat niet bekend was met het werkveld van de VN, noch onze manier van werken, was het behoorlijk frustrerend. Zij kreeg niet de tijd, aandacht en begeleiding die ze nodig had. Tegelijkertijd zat ík nog steeds met een deadline en een project dat tot uitvoer gebracht moest worden.
Dit heeft me laten inzien dat het belangrijk is om realistisch te zijn wanneer je een keuze maakt voor een nieuw teamlid, je tijd en middelen in ogenschouw nemend. En natuurlijk moet je dat ook in balans zien te brengen met je emoties en gedachten, evenals met de waarden en behoeften van de organisatie op dat moment.
Mijn trainershart kiest nagenoeg altijd de kant van de underdog. Ik ben een zeer meelevend persoon en als ik iemand zie die het in zich heeft – en dat had deze vrouw – denk ik meteen: “Ik kan deze persoon empoweren.” En áls ik deze specifieke kandidaat voor dezelfde of een ander positie had aangenomen op een ander moment, weet ik zeker dat het veel beter had uitgepakt voor ons allebei. Voor toekomstige selectierondes zal ik er dan ook voor zorgen dat ik aan de verwachtingen en behoeften van zowel de organisatie als het teamlid kan voldoen.
Ja. Mijn collega’s gaven vanaf het begin al hun twijfels aan over mijn selectie en de achterliggende redenen. En heel eerlijk, ook mijn onderbuikgevoel zei dat ik haar niet de begeleiding kon geven die ze nodig had. Ik heb mijn waarden de overhand laten nemen in mijn beslissing en dat heeft uiteindelijk niemand goed gedaan.
Ik heb overigens ook de neiging om altijd te denken dat de makkelijkste keuze de verkeerde keuze is. Dat het niet juist is om de kandidaat aan te nemen die nauwelijks begeleiding nodig heeft, daarmee maak je het jezelf te makkelijk. Nu weet ik dat het af en toe, voor ieders bestwil, goed is om juist wel voor zo’n oplossing te gaan. We moeten niet zo streng zijn voor onszelf!
“Mijn onderbuikgevoel zei: dit moet je niet doen. Ik heb het weggedrukt. Achteraf bleek dat mijn gevoel juist was.”
We zijn soms zo bang om fouten te maken, dat we uit angst voor de eventuele gevolgen geen actie ondernemen. Bang om te falen, bang voor wat onze omgeving ervan vindt, bang dat het niet in ons “Instagrammable perfect life” past…
Zonde, want fouten maken is DE manier om te leren en om jezelf te ontwikkelen. En dus vieren wij bij Doors Open het maken van fouten! Elke maand interviewen we ondernemers, leiders, topsporters… Mensen die net als jij met vallen en opstaan zijn gekomen waar ze nu zijn. Zij vertellen over hun beste fout: een fout waar ze veel van geleerd hebben en die ze verder heeft geholpen in hun ontwikkeling.
Suzanne Mau-Asam
Woonplaats: Den Haag
Beroep: Oprichtster en eigenaresse van Doors Open (Learning & Development bureau) en Doors Open Female Hub (coworking & co-learning voor vrouwelijke ondernemers)
“In januari 2018 heb ik naast Doors Open de Female Hub geopend. Dat was een flinke klus: ik moest op zoek naar een geschikt pand, dit moest verbouwd worden en de marketingmachine moest aan. En dit allemaal in 3 maanden tijd en “tussen de bedrijven door”, want ik was voor Doors Open gewoon bezig met leiderschapstrajecten, Learning & Development advies en teambuildingsopdrachten. Omdat ik zelf ook heel veel aan mijn eigen ontwikkeling werk, zou ik in januari naar Californië reizen voor een opleiding tot somatic coach aan het Strozzi Institute. Dit viel precies samen met de opening en eerste weken van de Female Hub. En dus had ik operationele ondersteuning nodig. Iemand die tijdens mijn afwezigheid de zaak open kon houden. Via een vriendin van mij kreeg ik een tip voor iemand, die ‘echt heel goed was’.”
“Ik ben er omzet door misgelopen en heb tegelijkertijd veel kosten gemaakt. Ik heb de samenwerking beëindigd, maar de weken dat ik afwezig was heb ik natuurlijk niet meer in kunnen halen.”
“Ik ging in gesprek met de betreffende freelancer. Mijn onderbuikgevoel zei ‘Suzanne, dit moet je niet doen. Jullie zitten niet op één lijn. Ik ben bang dat ze niet kan leveren wat jij nodig hebt.’ Ik drukte dit gevoel weg, probeerde het te rationaliseren. Ik kon toch wel vertrouwen op de mening van mijn vriendin? En daarnaast, ik had iemand nodig en zoveel tijd om een ander alternatief te vinden had ik niet.
Het onbehaaglijke gevoel bleef. Ook toen ik de sleutel van de Female Hub overhandigde was ik nog steeds niet 100% overtuigd dat dit de juiste beslissing was. Toch stapte ik het vliegtuig in. Weer probeerde ik mijn ratio de overhand te laten voeren. ‘Je kunt vanuit de VS bellen, Skypen, mailen en zo controle houden over hoe het gaat.’
Toen ik terugkwam uit de VS bleek echter dat ik wél naar mijn gevoel had moeten luisteren. Taken waren niet uitgevoerd volgens de instructies en het kwaliteitsniveau was bij lange na niet wat ik van mezelf en mijn partners verwacht. Ik ben er omzet door misgelopen en heb tegelijkertijd veel kosten gemaakt. Ik heb de samenwerking beëindigd, maar de weken dat ik afwezig was heb ik natuurlijk niet meer in kunnen halen.”
“Het is wetenschappelijk bewezen dat het voorste gedeelte van je hersenen minder goed werkt zodra je onder druk staat.”
“Drie belangrijke lessen. Allereerst wil het feit dat iemand een vriend(in) van je is, niet zeggen dat hij/zij zakelijk gezien ook dezelfde visie heeft. Zakelijke relaties zijn écht anders dan vriendschappelijke relaties. Het is belangrijk om je daarvan bewust te zijn en ook om dingen gescheiden te houden. Dat wil niet zeggen dat je nooit met vrienden of vriendinnen kunt samenwerken. Maar je moet wel zorgen dat je goed op één lijn zit wat betreft ondernemerschap en zakendoen. Ik denk dat ik het daarom ook zo fijn vind om bijvoorbeeld met mensen samen te werken die net als ik aan de Hotelschool hebben gestudeerd. Voor mijn gevoel hebben zij dezelfde manier van denken en werken. Je hoeft het echt niet altijd met elkaar eens te zijn, maar je moet wel op één lijn zitten wat betreft de belangrijke kaders. Binnen die kaders kun je van mening of inzicht verschillen.
Ten tweede werd ik dankzij deze situatie maar weer eens geconfronteerd met het feit hoe belangrijk het is om naar je gevoel te luisteren. Ja, big data, analyse van statistieken, technologie, het is allemaal waardevol voor bedrijven. Ik zet voor mijn ondernemingen ook targets, ik analyseer de “harde” resultaten, maar uiteindelijk denk ik dat “dingen op gevoel doen” net zo belangrijk is. Dat gevoel is er niet voor niks. In onze maatschappij blijft dit nog wel eens onderbelicht en dat is zonde.
Tot slot heeft deze fout me nog meer doen realiseren hoe belangrijk het is om, als je gestresst bent, even pauze te nemen. Het is wetenschappelijk bewezen dat het voorste gedeelte van je hersenen minder goed werkt zodra je onder druk staat. Daardoor neemt de kans dat je een verkeerde beslissing neemt toe. Het “ik slaap er even een nachtje over” kan je echt helpen om dingen van een andere kant te bekijken.”
“Mijn alternatief was om de opening van de Female Hub uit te stellen. Dan had ik meer tijd gehad om rustig een beslissing te nemen en had ik voor een andere partner kunnen kiezen. Ik wilde echter per sé de opening door laten gaan. Ik denk niet dat ik dit achteraf bekeken anders had gedaan.”
“Ik ga bewuster met mijn gevoel om. Ik maak in mijn werk steeds meer gebruik van de somatics technieken. In tegenstelling tot de meer traditionele methoden, waar het IQ (de intelligentie) en EQ (de emotie) als losse ‘delen’ worden gezien, gaat deze theorie er vanuit dat je als mens niet uit afzonderlijke onderdelen bestaat, maar dat lichaam, brein en geest één geheel vormen.
Somatics technieken helpen je om bewuster op je gevoel af te gaan en dit kan heel waardevol zijn, zowel in je privéleven als in zakelijke omgevingen. Het leert je om continu te reflecteren: wat voel ik en waarom voel ik dit? Ook helpt het je om niet steeds a la minute te beslissen. Dit hoeft helemaal niet. Tenzij het een situatie is van leven of dood, zoals een brandend huis.
Ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat ik deze fout heb gemaakt, maar ik heb er wel ontzettend veel van geleerd. En dat helpt me in mijn verdere ontwikkeling!”
Wil jij ook vertellen over jouw beste fout? Deel hem via info@doors-open.nl en wie weet ben jij de volgende in onze rubriek!
